Verhuis je naar een land als Zweden dan leef je het eerste jaar in een bubbel. Alles is nieuw, anders, spannend en verrijkend. Het lijkt wel op een vakantie waaraan geen einde komt.
Zo voelde het voor mij.
Zachtjesaan verdwijnt dat vakantiegevoel. Je maakt je meester van de taal, leert de buren bij naam kennen en laat de gps thuis om naar de kapper te gaan. Je gaat je thuisvoelen en af en toe vergeet je zelfs dat je in Zweden woont.
Weken gaan over in maanden. Maanden in jaren.
Er zijn heerlijke vakanties en uitstapjes die je geestelijke en lichamelijke ontspanning bezorgen. Je geniet van de uitgestrekte bossen, adembenemende meren, ruige kusten en gezellige dorpjes.
Ook de verschillen tussen de seizoenen blijven je jaar na jaar verrassen. De zuivere lucht en natuurlijke omgeving hebben een positief effect op je gezondheid.
Het is goed wonen in Zweden.
WAT ER ONTBRAK IN MIJN LEVEN
In mijn leven ontbrak echter één belangrijk iets.
- iets waar je in eerste instantie minder aandacht aan besteed
- iets waarvan je denkt wel even zonder te kunnen
- iets wat bij emigreren meestal van de ene op de andere dag wegvalt
Na een jaar of drie geen contact te hebben met mensen om me heen (ik reken de postbode die een pakje komt brengen, de buurvrouw die “hej hej” zegt en de mevrouw in de supermarkt die vraagt of ik het kasticketje wil, even niet mee), ontdekte ik kleine veranderingen in mijn gedrag en gemoedstoestand.
Ik zag dat dit alles ook een invloed had op mijn medebewoners.
Zelfs Hobbes de kat deed een beetje anders dan anders.
Maar zit je met je neus ergens zo dicht op, dan is het moeilijk zelf te zien wat er misloopt. Vaak zijn het je vrienden die je in de juiste richting doen kijken door met hen te praten, je hart te luchten of hun mening te vragen over datgene waarmee je kampt.
Ik zat in een vicieuze cirkel waar ik wonder boven wonder ben uitgeraakt.
- verhuis naar een uitgestrekt land met een lage bevolkingsdichtheid
- verkies eerder een land in het hoge noorden dan een zuiderse bestemming
- koop een huis midden in een groot bos op minstens een half uur rijden van het centrum van de dichtstbijzijnde stad
- neem geen kinderen mee naar je nieuwe thuisland. Deze brengen je namelijk in contact met andere ouders en leerkrachten.
- regel een voltijdse job die je van thuis kunt uitoefenen. Hierdoor heb je geen collega’s waarmee je tijdens de middag een praatje kan slaan.
- koop één auto en zorg dat je partner deze nodig heeft om zich naar zijn dagtaak te begeven. Heb jij een vrije dag dan kan je nergens waar soortgenoten vertoeven heen.
- laat je op zo’n vrije dag niet verleiden om je partner ‘s ochtends vroeg weg te voeren en ‘s avonds weer te gaan halen om ‘s middags met iemand te gaan lunchen
WAT MIJ VAN EEN SOCIAAL ISOLEMENT REDDE
Vier jaar nadat ik verhuisde ging ik deeltijds werken. Ik ontving namelijk een aanbod van een Nederlandse firma om als freelancer opdrachten uit te voeren in Zweden.
Ik startte een eigen bedrijfje.
En wat ik toen niet wist, is dat de opstart van dat bedrijf me op de valreep van een sociaal isolement zou redden.
Plots ontving ik uitnodigingen om deel te nemen aan tal van netwerkbijeenkomsten en vragen om me aan te sluiten bij verenigingen voor kleine en middelgrote zelfstandigen.
Een nieuwe wereld ging voor me open.
Ik startte met netwerken alsof ik in geen jaren met iemand gesproken had. Terwijl ik eerder weinig gelegenheden had om het huis te verlaten, ging er geen week voorbij zonder dat ik ’s avonds naar een voordracht, vergadering of opleiding ging.
Eindelijk had ik een manier gevonden om met de Zweden in contact te komen. En bij elke bijeenkomst trachtte ik met iemand kennis te maken.
Beetje bij beetje begon ik me terug de oude te voelen. En pas toen besefte ik hoe hard ik sociale contacten gemist had.
Nu, een dikke vijf jaar na mijn verhuis, heb ik een handje vol waardevolle vriendschappen. Vriendschappen die veel voor me betekenen en die ik enorm koester.
Verhuis je naar Zweden of een ander Scandinavisch land? Sta dan ook even stil bij de sociale kant van je nieuwe toekomstige leven.
Iets wat ik duidelijk over het hoofd gezien heb.
Katrien
10 thoughts on “Gebrek aan sociale contacten”
Pingback: Het Zweden van Touch of Sweden
Pingback: Het Zweden van Touch of Sweden
Hey Katrien,
Vroeger was ik een van die sociale contacten :)
Toen we nog carpoolden naar het domein…
Fijn dat je je draai gevonden hebt!!
Stiekem wat jaloers op je maar ik blijf een stadsmens…na 14 dagen rust in een bos verlang ik juist weer naar de stad:)
Dat zal me niet tegenhouden om het mooie Zweden toch es te bezoeken hoor!
We meet again…
Liefs,
Tineke
Hej Tineke, super hier een reactie van jou te mogen ontvangen. En yes, absoluut – samen in de auto of nog gezelliger: op de belbus :) Waar is de tijd… Mijn draai heb ik hier heel snel gevonden alhoewel ik, zoals je gelezen hebt, wat gekampt heb met die sociale contacten. Ook ik hou nog mega veel van ‘t stad en uiteraard van Gent maar dat leven in de natuur valt ook best in de smaak. We zien ons hier wel nog een jaar of tien te wonen en dan trekken we mogelijks wel terug naar ‘t stad. Niet naar de Rijkeklaerenstraat dan ;-) maar ergens in het centrum van Alingsås, het stadje waar we nu wonen. En uiteraard moet je ooit eens naar Zweden heen. Er is hier zoveel moois te ontdekken waaronder hippe en bruisende steden. :) Tot later nog es! Katrien ♥
Hoi Katrien,
Onlangs (okt 2014) waren mijn man en ik voor het eerst in Zweden. Heerlijk! Die bossen, rust, frisse lucht, prachtige natuur , elanden…pittoreske gehuchten. Ja het trok ons wel..maar verhuizen is een andere stap.
Dagdromen is een..maar in het echt. Ik geniet steeds meer van rust om me heen..maar af en toe een mens zien..in de zin van gezellig kopje koffie..dat is wat anders. Fijn voor je dat je nu waardevolle vriendschappen hebt.
En je schrijft ook leuk!
Instagramarja ;-)
Hej Marja, wat leuk je hier te lezen :) Het lijkt alsof je van al het goede van Zweden genoten hebt. Oktober is dan ook een fantastisch mooie maand om naar Zweden te reizen. Dank voor het compliment en gelukkig heb ik nu ook hier de mogelijkheid om af en toe een hapje te eten of theetje drinken met een van mijn vrienden. Tot later! Hier of op Instagram :)
ja, vrienden zijn belangrijk. Bij jou zijn natuurlijk alle componenten in overschot aanwezig maar ik moet toegeven, hier tussen de aantal muren van de praktijk, gelukkig met ramen, zelfs dagelijks met heel wat mensen in contact komend en met een gezin, kindjes en partner (ook heel belangrijke mensen natuurlijk), was ik ook n beetje aan het sociaal verarmen. Als je dan wekelijks eens kan sporten met een goede vriendin en nog wat kan bijkletsen, doet dat toch ongelooflijk veel deugd hé. Het moet niet veel zijn maar het is toch onontbeerlijk!
Vele groeten,
Iris
Hi Iris, er zijn inderdaad ook andere situaties dan de mijne die nefast zijn om een gezond sociaal leven op te bouwen. Veel en alleen als zelfstandige werken is er ook wel eentje van. En ik begrijp dat patienten daaraan echt niet veel bijdragen. Dat zijn vaak vluchtige oppervlakkige contacten. Ik heb wel altijd het gevoel gehad dat collega’s heel belangrijk zijn in mijn leven. En als thuiswerker of zelfstandige moet je daar dan een andere invulling voor vinden. Groetjes – Katrien
Ja, ik kan het me voorstellen. Fijn dat je ondertussen vrienden hebt kunnen maken.
Het was meer dan waard om zolang te moeten wachten op de vriendschappen die ik nu heb. Toch blij dat die periode van alleen zijn voorbij is. Heb net je laatste blogpost over je serviesje in de kringwinkel gelezen. Wat een heerlijk verhaal! Heb er van genoten :)