Zachtjes dwarrelen wel duizend witte vlokjes naar beneden. Ik rek me uit en knipper met m’n ogen terwijl ik het geleidelijk witter wordende landschap in me opneem. Wat er eerder herfstig en kleurrijk uitzag, kreeg het voorbije etmaal een vredig winters tintje. Enkele bomen houden onder druk van de tot vlokken bevroren waterdamp, hun bonte blaadjes halsstarrig vast.
De herfst geeft zich niet zo snel gewonnen, denk ik bij mezelf. Maar een verloren strijd is het – dat staat vast.
Deze plotse winterprik maant me aan na te denken over de opties voor een winterreisje. Ergens in februari of maart. Dan is de winter in Noord-Zweden op z’n mooist. Ik denk aan m’n droom om ooit een meerdaagse tocht met een hondenslee te maken. Iets zegt me dat ik nog wat geduld moet uitoefenen. Dat die avontuurlijke en spannende tocht eraan komt, maar niet voor 2017 bestemd is.
Ik staar door het raam en zie mezelf in een oogverblindende witte wereld gedreven een slede aansturen. Neus in de lucht, haren in de wind. Net zoals de span van acht honden die ik enthousiast maar vriendelijk aanmoedig. De door een dikke laag sneeuw bedekte sparren buigen het hoofd. Ik knik en beantwoord hun ingebeelde begroeting.
Ik kan me de verbondenheid met natuur en dieren levendig voorstellen. En ook de samenhorigheid wanneer ik denk aan de gezellige avonden bij het haardvuur in de berghutten waar ik samen met gelijkgezinden zal overnachten.
Ik glimlach wanneer ik merk hoe romantisch ik me zo’n tocht voorstel. Bestaat er überhaupt zo’n expeditie? En als ie al bestaat dan zal er vast ook hard labeur, bevroren vingers, gevloek en moeheid mee gepaard gaan. Misschien wil ik juist daarom af en toe zo’n reisjes maken. Het contrast met mijn zittende, binnenhuise dagtaak opzoeken.
De poes miauwt en ik ontwaak uit mijn dagdroom. Ze wil vast voor haar ochtendwandeling even naar buiten. Wanneer ik de deur zachtjes open en de opvallend koude lucht haar om de oren slaat, verandert ze van gedachte.
De winter staat voor de deur. Dat heeft de poes ook begrepen.
Katrien ♥
4 thoughts on “Herfst en winter geven elkaar de hand”
Mooi hoor nu al sneeuw, stiekem beetje jaloers omdat ik bang ben dat we dit in Nederland voorlopig niet meer zullen hebben.. En het is dan altijd zo sprookjesachtig en heerlijk stil… Prachtige foto’s trouwens!
Dank je Annette! Je beschrijft het exact hoe ik het beleef: sprookjesachtig en heerlijk stil :) En ooit komt die strenge winter nog wel eens naar Nederland hoor. Thx voor je reactie en Zweedse groet! Katrien
Wat heerlijk Katrien, al vast wat sneeuw. Het gaat snel bij jullie.
Enne….zo’n meerdaagse sledehondentocht bestaat. Volgens mij heeft SNP er ook in in het programma.
Misschien is dat iets voor 2018??❄️☃️
Het gaat heel snel. Ik hoop zo hard dat de sneeuw ook mooi blijft liggen. Heerlijk :) Oh, ik ga zeker eens bij SNP kijken wat hun aanbod is en ja, misschien iets voor 2018. Zou best leuk zijn. :) Thx voor je reactie hier en tot hoor! <3